Wet doe Jêij in de Envelop?

Vanuit ons Steunpunt Rouwzorg zijn Ria Kes-Tol en Coby Molenaar-Schokker actief op het gebied van nazorg. In het verlengde van haar werkzaamheden heeft Ria een column geschreven welke op woensdag 30 oktober  jl. in het lokale weekblad Nivo is verschenen. Omdat de inhoud van waarde kan zijn en stof geeft tot nadenken plaatsen wij ook de column op onze website. Lees snel verder!

Wet doe Jêij in de Envelop?

In de jaren 60-70 werd ons lokale nieuwsblad de Nivo op donderdag bezorgd. Zo rond 6 uur s’avonds lag hij bij ons thuis op de mat. Vol nieuwsgierigheid werd het blad van achter naar voor gelezen. Voor mijn ouders waren het de kerkberichten, de overlijdens berichten en de dankbetuigingen belangrijk. Ook de rubriek geboorte-trouw- en rouw werd met veel aandacht gelezen. Voor mijn broer en mij vooral het sportnieuws en de agenda van de PiusX toendertijd Het Gebouw genoemd. Verder wat in de afgelopen week in het dorp de gemoederen bezig hield.

Zeker in een tijd waarin mobiel bellen, WhatsApp, Instagram en Facebook nog niet bestond kwam de nieuwsvoorziening bij ons en velen anderen op deze wijze de huiskamer binnen gerold.

Wet doe jêij in de envelop ?
Deze veel gestelde vraag uit die tijd is nog steeds een actuele. Een financiële bijdrage die stamt uit de tijd van een minder welvarend Volendam. Waar geen of bijna geen pensioen, zorgtoeslag of huurtoeslag de nijpende financiële situaties enigszins kon verlichten.

Was er iemand overleden, dan was dit te herkennen door de kraakheldere witte lakens voor de ramen. Zo wist men precies in welke buurt en welk gezin getroffen was door een overlijden. Bij de buren, familie of kennissen was het raam voor de helft bedekt met een wit laken.
Een tijd waarin familie, buren en vrienden, tot grote steun waren voor de weduwen, weduwnaars en de kinderen van het gezin. Eieren, biefstuk, vis, pakken koffie en de toen ook al de wereldberoemde Dikke Koek werd gebracht om in de eerste behoefte te voorzien. Immers de opbaring van de overledene was thuis waar het een komen en gaan was van bezoek die hun medeleven toonde in welke vorm dan ook. De envelop werd gevuld met n tientje of een vijfie, toendertijd bij het condoleren als bijdrage voor een Heilige mis. Een belangrijke vorm van troost wat ook in deze tijd is gebleven én waar De Envelop zijn waarde van toen gehouden heeft.

De eieren en koffie hebben plaats gemaakt voor visschotels, pannen macaroni, nasi, soep en nog steeds ook nog steeds de Dikke Koeken. Het laat zien dat de saamhorigheid en hulp van naasten gelukkig is blijven bestaan. Het is in tijden van verdriet heel belangrijk EN laat dit vooral zo blijven. De berichtgeving in de huidige tijd is bij een overlijden te volgen door de overweldigende massa nieuwsvoorziening genaamd; Social Media. De ontwikkeling in de technologie is amper bij te houden. Om tot stilstand te komen in de versnelling van het leven zet ‘ De Envelop ‘ je voor even stil. Laten wij dat gevoel in zijn waarde behouden met de wetenschap dat, al is het nog zo’n klein gebaar, het mensen die deze ervaring delen een fijn gevoel geeft. In de culturele waarde van onze gemeenschap zijn het de elementen die een overtuigende kracht hebben om bij een overlijden samen te beleven en samen te delen.

Kortom; er te zijn voor elkaar.

Nog steeds wacht ik, nu elke woensdag, op onze dorpskrant en begin ik te lezen van achter naar voor zonder het sportnieuws over te slaan.

Ria Kes-Tol
Team Nazorg Nicodemus